Floyd R. J. Jimenez Fernandez

Ik ben Floyd, geboren in 1994 en sinds mijn 14e levensjaar gepassioneerd bezig met origami. Ik begon met het maken van een zwaan, die ik maakte samen met een vriend van me op school. Hiervoor wilden we duizenden stukken papier gebruiken. Dit was mogelijk omdat het modulair is opgebouwd, dit klinkt lastig, maar het betekent niet meer dan dat het uit onderdelen bestaat. We waren hier mee bezig tijdens lessen of in tussenuren, ook na school en soms in pauzes. Het was ontzettend ontspannend en ik raakte enorm in een flow. Tijdens deze periode kwam één van mijn klasgenoten om het leven. Ik hoef niet uit te leggen dat dit enorm veel indruk maakte op iedereen en dat alles in onze school een soort van stil viel. Meer en meer mensen uit mijn klas zochten een soort van verwerking van wat er gebeurd was en voegden zich bij het project wat mijn vriend en ik waren begonnen. Binnen 2 weken, dankzij de samenwerking van 400 leerlingen en meer dan 50 leerkrachten en ander personeel, werden er meer dan 4000 stukken papier in onderdelen voor de zwaan gevouwen. Met een totaal van in de buurt van 4500 stukken gevouwen papier is deze ook in elkaar gezet. De zwaan is hierna aan de ouders en familie geschonken en heeft hopelijk tot vandaag de dag aan hen kunnen laten zien hoeveel mensen geraakt zijn door het verlies van hun zoon en meeleven met hun verdriet. Na deze gebeurtenis ontstond bij mij enigszins een leegheid: ik was niet alleen iemand verloren, maar ook over het project wat mij tot rust bracht, was ik de controle over het bouwen verloren. Ik was niet de enige, de vriend waarmee ik dit was begonnen had hetzelfde gevoel. Beiden gingen we op onze eigen manier de uitdaging om een zwaan te bouwen opnieuw aan. Ditmaal was de droom groter en het proces zou langer worden. Het eindresultaat moest nog groter zijn. Als niet de grootste zwaan ooit, dan wel minimaal een persoonlijk record. En het zou door mijzelf gedaan moeten worden. Maar liefst 8000 onderdelen moesten er minimaal ingaan. Een diameter dubbel zo groot als de vorige. Alles bij elkaar gingen er iets minder dan 9000 onderdelen in en duurde het 2 jaar om in elkaar te zetten. Hierna ben ik nooit meer met origami gestopt. Het is nog steeds mijn passie en ik denk niet dat ik ooit een liefde zo diep voor een kunstvorm zal hebben als dat ik heb voor origami. Ondertussen heb ik een partner die ook enorm van origami houdt en ik ben wel net iets meer verliefd op haar, maar verder draagt niks zoveel waarde als origami in mijn leven. Ik heb elke dag een makkelijker leven door het snel iets te kunnen repareren of opbergen, door de bezigheidstherapie die het kan bieden, of het intiem meditatief gevoel van verbonden zijn met iets groters door middel de geometrie. Ik kan ook mijn eigen spellen maken of speelgoed (waar je natuurlijk wel echt mee kan spelen) en kleding (die je ook echt kan dragen). Mijn favoriete project, omdat het een van de laatste is, is een kleine wereld gemaakt van papier, compleet met tot nu toe twee huizen met tuinen en een klein stukje straat met details eromheen. Mijn eerste grote project na de zwaan was een machine die zwaartekracht omzet in rotatie kracht. Het is een soort dynamo of motor, die in theorie iets kan aandrijven. Meer informatie over deze projecten, maar ook foto’s en video’s van de designs kun je vinden in het ‘album’ onder ‘origami meester Floyd’. In het album kun je ook foto’s terugvinden van alle workshops die ik over de laatste jaren heb gegeven voor de pandemie begon. Ik heb meer dan 1000 mensen op deze manier lesgegeven, helaas is er niet van iedere workshop beeldmateriaal, maar de grootste workshop was 330 leerkrachten van basisscholen op een leerkrachtenbijeenkomst. Deze mensen hebben toen ook een prachtige zwaan gemaakt met mijn hulp. Veel van mijn workshops zijn echter op Dance festivals, hier leer ik mensen hun eigen feestkronen en vrijheidskransen te maken. Ook heb ik workshops gegeven aan bedrijven, gehele scholen, mensen met een beperking, gepensioneerden met gewrichtsklachten in de handen, kinderen vanaf 7 jaar oud en zijn mijn werken, kennis en vakmanschap direct gebruikt door andere kunstenaars of hebben voor hen als inspiratie gediend in uiteenlopende projecten. Ik sta nu na jaren voorbereiding en ontwikkeling op het punt mijn eerste lessentraject te lanceren en ben hier enorm enthousiast over. De jaren aan kennis die ik heb opgebouwd en de werkstijl die ik heb ontwikkeld, wil ik nu aan andere leren in een periode van dertien weken tijd. Natuurlijk kan het langer duren om echt alles te leren en mag je zo lang lessen blijven volgen als je leuk vindt. Het concept dat je zelf iets persoonlijks kan ontwerpen en daarna kunt uitvoeren in 3 maanden is volledig haalbaar. Ik wil daarna een online tentoonstelling maken van eenieders werk en hopelijk kan dit ooit uitgroeien tot een fysieke tentoonstelling. Ik wil daarnaast erg graag een origami binas schrijven. Dit zou de basis toegankelijker moeten maken voor veel mensen. Mijn uiteindelijke doel is om zo veel mogelijk mensen te kunnen bereiken met de kunst en de waarde van origami, zodat het deze mensen kan helpen een fijner leven te leiden. Om dit te doen wil ik ooit een eigen papierkunstschool opzetten. Hopelijk met echte diploma’s en uitzicht op goed werk in verschillende sectoren. Origami is een enorm snel groeiende bron van informatie, een techniek waar in de toekomst steeds meer gebruik van zal worden gemaakt. Denk aan mode, satellieten, technische toepassingen, architectuur, medische hulpmiddelen, product design, interieur design, media design, traditionele ceremonies, actieve therapie en natuurlijk als kunstvorm, maar vast nog veel meer…

Hopelijk ken je mij nu een beetje beter, leer ik jou ook snel kennen en kan je niet wachten om met me mee te ontdekken waar origami allemaal toe in staat is en wat het jou kan brengen. Superbedankt voor het lezen. Ik zie je graag terug tijdens mijn lessen of op een van mijn workshops. Alvast veel gezondheid en geluk en tot in de toekomst!